Van Cheddar naar Bakewell

Eerst dus een paar dagen Kent, drie nachten in een heel rustig klein vakantiepark, Eversleigh Woodland Lodges bij Ashford. De eerste dag bezochten we 's ochtends Rye, een idyllisch visserplaatsje, meer bij dan echt aan zee.
Deze vakantie willen we veel wandelen (korte wandelingen) dus 's middags maar vast de eerste: AA wandeling In the Footsteps of Charing's Pilgrims, vanuit Charing door velden en een stukje van het Pilgrim's Path (van Dover naar Canterbury). Erg mooi (foto boven, meer foto's volgen).
En dan nog even naar de sfeervolle ruïne van St Mary Eastwell (uit Wild Ruins, een van onze favoriete reisgidsen deze vakantie) er vlak bij.

De tweede dag de hele dag in het kasteel van Dover. Een aanrader. Gebouwd eind 12e eeuw door Henry II. Het kasteel zelf is erg leuk, veel kamers en gangetjes.
Nog boeiender was de indrukwekkende audiovisuele tour door de tunnels die er onder lopen, in WO II een commandocentrum van waaruit duizenden Britse en geallieerde troepen teruggehaald werden naar Engeland, na het mislukte verzet tegen de Duitse legers aan het begin van de oorlog.
De bedoeling was aan het eind een wandeling over de kliffen te maken maar toen ging het regenen.....

Onderweg van Kent naar Cornwall, zo'n beetje halverwege, ligt Stonehenge. Wel erg toeristisch natuurlijk maar leuk om eens gezien te hebben. Vanaf het bezoekercentrum kan je lopen of met de shuttle bus. Van tevoren hadden we al een timeslot geboekt.

We hadden trouwens een English Heritage 9 daagse Overseas Visitor Pass die we in hadden laten gaan in Dover en die hier ook geldig was en straks nog bij Tintagel. Besteld in Nederland via Visit Britain. Je kunt ook via een National Trust Pass naar Stonehenge maar die krijg je er verder niet zo snel uit, al is het wel een sympathieke organisatie (met veel kleinere historische gebouwen en landschappen (korting bij NT parkeerplaatsen). Het is wel de moeite waard van tevoren te checken welke pas het handigst is.

Ons huisje in Cornwall was aan de kust bij St Agnes. De eerste dag maakten we daar een wandeling langs het South West Coast Path, vlak bij St Agnes is een mooie ruïne van een oud mijn gebouw, Wheal Coates (foto links).

's Middags gingen we naar Truro, een stadje met een grote kathedraal, en, voor het eerst deze vakantie naar de Marks and Spencer's en de Waterstones (boeken!).

De volgende dag gingen we naar het noorden naar het legendarische kasteel van Arthur in Tintagel, tenminste wat er nog van over is (niet zoveel) en de postoffice daar (een oud huis beheerd door de National Trust) en daarna een wandeling in St Nectans Glen (foto onder) en tenslotte Fish&Chips van Rick Stein in Padstow (foto rechts onder)

De derde dag, een donderdag, staat in het teken van een Shakespeare voorstelling (A winter's tale) door Moving Stories in het Minack Theatre (een openlucht theater aan zee - foto's boven en links) in Porthcurno. De kaartjes hadden we van tevoren in Nederland al besteld. We kregen hele mooie plaatsen toegewezen, in een soort zijloge, heel dicht bij het toneel. De voorstelling was ook heel goed maar het was wel erg heet.

We waren die dag begonnen met een kustwandeling in de buurt van Porthcurno en gingen na afloop van de voorstelling nog even naar Land's End (om even in de koelte van de airco iets te drinken, verder was het niet de moeite, erg commercieel) en nog even naar een ruïne St Helen's Oratory bij Cape Cornwall bij St Just. (Dankzij het boek Wild Ruïns, naast de Slow Guides één van de inspiratiebronnen van deze vakantie in Cornwall en het Peak District, daarover later meer). We rijden de mooie weg van van St Just naar St Ives (foto onder) op de terugweg naar ons huisje.

Vrijdags gingen we weer naar het noorden, naar Bodmin Moor. Eva en ik hadden ons ingelezen (Jamaica Inn, Daphne de Maurier). We zijn even langs Jamaica Inn gegaan, er is nu een smokkelaars tentoonstelling, zijn we verder niet geweest.
We hebben wel de kerk van Altarnun bekeken (komt ook in het boek voor, mooi houtsijwerk aan de uiteinden van de banken) en daar vlakbij geluncht in de oude beroemde pub The Rising Sun.
Daarna hebben we een korte wandeling over Bodmin Moor naar de Cheesewring (foto rechts), een rare stapel rotsen (lijkt op zakken appelpulp uit de cider pers zg cheeses)
We waren toen nog net op tijd om een bezoek te brengen aan Lanhydrock. een groot landhuis, gebouwd als 'familiehuis' voor een adellijke familie, erg leuk. Heel bijzonder is hier de uitgebreide afdeling voor de bedienden, downstairs, met veel werkkamers als de melkkamer, de vleeshouwerij, de bakkamer, etc.

De volgende dag, zaterdag, gaan we op weg naar Fowey eerst langs de Screech Owl Sanctuary, een uilenopvang. We zijn net op tijd voor de owl close encounters - een ontmoeting met de uilen waar verzorgers uitgebreid vertellen over de verschillende uilen en je ze ook mag aaien (één van de hoogtepunten van de vakantie - foto rechts)

We komen veel later dan de bedoeling is in Fowey en parkeren is er ook een hele klus. We moeten weer een eind terug naar het pontje van Fowey naar Poruan. In Polruan begint een mooie wandeling langs de baai van Fowey en (weer) een stukje van het South West Coast Path, nu bij Atlantic Bay. Maar voor we gaan wandelen gaan we eerst even koffie drinken in de pub van Polruan.

En dan, terug in Fowey, nog één van de hoogtepunten van deze vakantie, een echte high tea (foto boven, elk plateau was per persoon (!)) in Fowey. (Eva had er nog eentje tegoed van Londen).
Daarna gaan we nog even naar Roche Rock (foto links), een heel oud kapelletje op een rots, waarover veel verhalen worden verteld (o.a. Tristan en Isolde hebben hier geschuild)
Nico en Roos zijn er (via een enge ijzeren ladder) boven in geklommen. De lucht is gephotoshopt om de juiste sfeer weer te geven.

De laatste dag van ons weekje Cornwall gaan we naar The Lost Gardens of Heligan, mooie tuinen (het Eden project, toeristische attractie nummer 1 in Cornwall zijn we niet geweest, hadden we bewaard voor een rainy day maar die hebben we gelukkig niet gehad)
De middag bregen we door in Falmouth, vooral in het Nationaal Maritiem museum daar.

Op weg naar de volgende bestemming, Cheddarin de Mendip Hills, gaan we langs Plymouth. Hiervandaan is Francis Drake vertrokken op zijn ontdekkingsreis en ook de Pilgrim Fathers vertrokken van hieruit met de Mayflower naar Amerika. In het toeristenbureau is er een kleine maar interessante tentoonstelling van. Vlakbij is de plak vanwaar de Mayflower is vertrokken. Een paar jaar geleden hebben we Plymouth in de VS ( New England) de Plymouth Rock gezien waar de Mayflower in Amerika aan kwam en een replica van het dorpje dat ze bouwden.

Dan gaan we nog even uitgebreid shoppen in Drake Circus, het winkelcentrum van Plymouth (M&S en Waterstones - bij Waterstones zoveel boeken gekocht dat de verkoopster me spontaan een stempelkaart gaf en die meteen voor meer dan de helft volstempelde)

's Middags zouden we Dartmoor bezoeken en daar eigenlijk gaan wandelen maar daar was het veel te heet voor. We hebben de wandeling ingekort tot een picknick bij een riviertje bij Dewerstone. Daarna zijn we dwars over Dartmoor gereden. We zijn alleen gestopt bij het bezoekerscentrum in Princetown (in een hotel waar Sir Arthur Conan Doyle, de auteur van Sherlock Holmes op het idee van The Hound of the Baskervilles kwam) en bij de stenen clapper bridge bij Postbridge bekeken.

Onze huisjes in Cheddar, in het vakantiepark Cheddar Woods, leken op de website van hout maar waren van een soort plastic schrootjes maar wel lekker ruim.
Het was ondertussen erg heet (boven de 30°) dus we hebben maar rustig aan gedaan. De eerste dag zijn we naar het stadje Wells gegaan, vlakbij Cheddar, waar een grote kathedraal is (foto's boven en links) en nog een oud rijtje huizen (Vicarage Row). 's Middags doen we voor de afwisseling eens helemaal niets....

De tweede dag gaan we naar Bath. Om er te komen rijden we door de nauwe Chedddar kloof. In Bath zijn de Romeinse baden de beroemdste bezienswaardigheid. De audioguide is gratis (als je de Engelstalige neemt kun je ook de opmerkingen van Bill Bryson beluisteren).
Er is erg veel te zien, de overblijfselen van de baden zelf, archeologische vondsten en veel informatie op een leuke manier gepresenteerd. Maar er is meer in Bath (behalve weer een Waterstones) we gaan ook naar het museum, The Pump House, The Circle en The Crescent (in een boog gebouwde huizen, later meer)

De dag daarna gaan we naar Bristol, daar doen we 's ochtens een stadswandeling met Duncan McKellar, de wandeltocht Banksy to Blackbeard, the Ultimate Bristol Walking Tour, beslist een aanrader, over graffitikunst en andere straatkunst maar ook over de piraat Blackbeard en we weten nu ook waar Benedict Cumberbatch(!) kortgeleden nog was voor opnames van de volgende Sherlock Holmes serie.......

We eten op een straatmarktje bij de haven en dan met een bootje naar het schip de SS Great Britain, één van de eerste grote ijzeren stoomschepen, voorbeeld voor alle latere cruiseschepen, gebouwd halverwege de 19e eeuw door de beroemde Isambard Kingdom Brunel (van o.a.de brug in Bristol en het voor die tijd enorme stoomschip The Great Eastern in Londen - Eva en ik hebben in Londen een Brunel wandeling van London Walks gedaan en weten er dus alles van en kunnen de acteur die Brunel speelt lastige vragen stellen.)
Het schip dat we nu bezoeken, de SS Great Britain heeft jarenlang verwaarloosd bij de Falkland Eilanden gelegen, maar het is uiteindelijk teruggesleept naar Bristol, en ligt nu in het dok waar het ooit werd gebouwd, en gerestaureerd zoals het er uitzag toen het nog emigranten naar Australië vervoerde.

Via de kathedraal (en de Waterstones, M&S en Cafe Nero) van Worcester (van de 'woester' saus), 19 jaar eerder ook al eens bezocht tijdens een narrowboottocht - Roos een peutertje van anderhalf en nog geen Eva - naar het Peak District, waar ik, nog langer geleden, tijdens een wandelvakantie kennismaakte met Engeland.

Foto rechts: ons huisje in Beeley, vlakbij het beroemde landhuis Chatsworth, Devonshire Cottage (via Tripadvisor te boeken)

De eerste wandeling hier maakten we in de Dark Peak. Vanuit Edale wandelen we Mam Tor op en dan via Hollins Cross weer terug. Officieel heet de wandeling in het wandelboekje (pathfinder peak district, Nr 15) Lose Hill, maar naar Lose Hill loop je vanuit Hollins Cross nog heen en weer over een richel. Dat stukje doen we niet.
We gaan lunchen in Edale bij The Old Nags Head. Dan gaan we naar Castleton, een dorp even verderop. Daar gaan we met een bootje een grot in (wel bijzonder maar weinig te zien, achteraf hadden we beter één van de andere grotten kunnen bezoekn) en vlak voor sluitingstijd nog even naar Peveril Castle, een ruïne boven Castleton, als jachtslot gebruikt door koning Henry II

We zitten vlakbij het beroemde landhuis Chatsworth. Het is inderdaad allemaal erg indrukwekkend en prachtig. We doen veel van onze boodschappen trouwens in het dorpje Pilsley, even verderop bij de Farmshop van Chatsworth. Het woord "farmshop" kan veel betekenen. In Cheddar was het een bijzonder slecht uitgeruste campingwinkel. Hier is het juist een fantastische supermarkt vol lekkere lokale produkten en veel heerlijke ter plekke gemaakte pasteien en zo. We moeten ons iedere keer vreselijk inhouden om niet meer te kopen dan we op kunnen.
We doen het verder die dag rustig aan, krachten sparen voor de volgende dag, dan gaan Nico en Eva paardrijden bij een manege ten zuiden van Buxton.
Aan het eind van de middag gaan we naar Bakewell voor Tea met Bakewell Tart. En dan lekker Indiaas halen.

Nico maakt 's avonds nog een wandeling vanuit het huisje in Beeley in de richting van Hob Hurst's House , een grafheuvel uit de oudheid en tevens woning van de lokale kabouter 'a mythical hobgoblin who haunted nearby woods'.

De zondag ervoor gingen we wandelen op de moors waar Emily Brontë ook rondzwierf toen ze in de buurt op de pastorie van Hathersage logeerde en Wuthering Heights bedacht. Wij volgen wandeling nummer 2 uit de Pathfinder Peak District wandelgids: Carl Wark& Higger Tor. De terugweg gaat langs Burbage Rocks. Op het zuidelijkste punt pauzeren we bij Longshaw Estate.

Foto boven Haddon Hall, een wat kleiner (dan het nabije Chatsworth) landhuis. Ook een stuk minder toeristisch maar wel heel origineel en ook vaak als filmlocatie gebruikt (o.a. recent een BBC Shakespeare serie met B. Cumberbatch als Richard III). De familie die het bezit verblijft er ook nog regelmatig en dan zijn sommige zalen gesloten.

Foto links de bakkerij in Bakewell waar wij de originele Bakewell Tarts (zonder wit glazuur en rood kersje) hebben gegeten. (Er zijn in Bakewell een stuk of drie bakkers die claimen dat ze de originele Bakewell Tart bakkers zijn.) Even verderop hebben we Indiaas eten gehaald. Wie zegt dat je in Engeland niet lekker kan eten?

Foto's hier wandeling bij de Monsal trail (Millers Dale Station) Wormhill en Monk's Dale (pathfinder peakdistrict 6 Wormhill and Monk's Dale)
(Monk's Dale zelf was ontzettend moeilijk lopen, maar achteraf hadden we misschien niet echt een pad)

De laatste dag gaan we naar Eyam. Dit dorp heeft zich in 1666, toen er pest heerste, vrijwillig van de buitenwereld afgesloten. Via zogenaamde grensstenen, boundary stones, werd er, in ruil voor in azijn gedrenkte munten, voedsel neergezet door bewoners van het aangrenzende dorp. De meeste mensen overleefden het niet maar de omgeving werd gespaard. Foto rechts een paar graven even buiten het dorp.
Het ontroerende verhaal wordt uitvoerig toegelicht in een klein museum. Met weinig middelen krijg je hier erg veel informatie. Niet alleen over de pestepidemie maar bijvoorbeeld ook de verhalen, foto's en andere documentatie van de jongens die in de Eerste Wereldoorlog naar het vasteland vertrokken en hoe het hun en hun familie's verder is vergaan. Een klein maar heel bijzonder museum waar de geschiedenis onverwacht heel dichtbij komt.

Bij het uitzichtpunt Monsal Head lunchen we in een gezellige pub, The Stables. Het weer is een beetje regenachtig, er valt een hele fijne motregen, wel sfeervol voor de foto's (zoals de foto links).
Dan weer terug naar Beeley om de boel in te pakken voor het begin van de terugreis de volgende dag.

De laatste nacht in Engeland slapen we in een middeleeuws hotel, het House of Agnes, in Canterbury. Dit is het huis dat Dickens beschreef in David Copperfield als het huis van Agnes, de oude liefde van David. Nico en ik slapen in een mooie middeleeuwse kamer in het oude deel (middenvoor, achter het uithangbord, Roos en Eva hebben een kamer in de gerenoveerde 'stallen'.
We zijn er aan het begin van de middag, genoeg tijd om de kathedraal van Canterbury (waar in 1170 Thomas Becket werd vermoord en waar ook enkele prinsen en koningen begraven liggen) te gaan bekijken. De vierde (na Truro, Wells en Worcester) mooie oude kathedraal van deze vakantie. Rechts een foto van de sfeervolle kloosteromgang.

En dan hierboven de laatste foto van Dover, een nogal bijzondere, onze auto eenzaam op de oprijlanes, de vorige boot (onze) net weg, de volgende bootlading auto's komt er aan de zijkanten al weer aan. Achter onze auto een pilon.
Het weekend voordat wij vertrokken waren er files van meer dan 12 uur voor Dover vanwege strenge Franse grenscontroles. Gelukkig was daar die zaterdagchtend geen sprake meer van, we leken probleemloos onze boot te kunnen halen.
Maar als we de boot op willen rijden gaan er opeens allemaal lichtjes branden en start de auto niet meer.........
Er volgen een paar spannende uren en heel veel gedoe. We zijn eigenlijk al voorbij de Engelse grens maar dus voorlopig nog niet bij de Franse, dus in niemandsland en daar komt de AA (de Engelse ANWB) bij voorkeur niet. Achteraf blijkt het alleen alleen om een lege accu te gaan. Eva over de mopperige groezelige AA-man die dat constateerde: "Ik had nooit verwacht dat mijn reddende engel er zo uit zou zien."

Twee boten, vier uur later, dan gepland, vertrekken we alsnog uit Dover, al lang blij dat we dezelfde dag nog weg kunnen.